ป้องนอนอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ วันนี้เป็นวันแรกที่ป้องย้ายมาอยู่หอใหม่ กำลังเคลิ้มๆ เสียงกึกๆ ก็ดังมาจากหัวเตียง ป้องอมยิ้ม และคิดในใจว่า คงเป็นห้องข้างๆ คงกำลังปฏิบัตภารกิจ ยังไม่ทันที่ความคิดจะจางหายไป เสียงกึกๆ ก็ดังมาจากปลายเตียง
ป้องลุกมองว่ามีอะไรเกิดขึ้น เนื่องจากเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีสาง ก็ไม่เห็นมีอะไร ป้องตัดใจนอนอีกครั้ง ดึงผ้ามาห่มแล้วหลับตา แต่เตียงมันปุ๋ม ป้องรู้สึกเหมือนมีใครขึ้นมานอนด้วยบนเตียง ป้องพยายามตัดใจ คิดว่าคิดไปเองตลอดเวลา จนกระทั่ง ผ้าที่ห่มอยู่ ค่อยๆ เลื่อนขึ้นๆ เหมือนมีคนข้างๆ กำลังดึงผ้าห่มไป
ป้องนอนเหงื่อไหลทั้งๆ ที่แอร์ออกจะเย็นเฉียบ ป้องกัดฟันตัดสินใจขอมองดูสักครั้ง ว่าเป็นอย่างที่คิดไว้หรือไม่ และแล้วเมื่อป้องลืมตาโพรง สิ่งที่เห็นก็คือ ความว่างเปล่า ป้องมองไปทั่วห้อง ก็ไม่พบสิ่งใด คืนนั้น ป้องต้องข่มตานอนอยู่นานกว่าจะหลับได้ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ป้องตื่นนอนและไปทำงานตามปกติ ด้วยความที่เป็นคนไม่คิดอะไร หลังจากเลิกงาน ป้องก็กลับบ้านเพื่อพักผ่อน เมื่อทานข้าวและอาบน้ำเสร็จ ป้องก็ขึ้นมานอนบนเตียง กำลังเคลิ้มๆ เสียงเดิมที่เคยได้ยินก็ดังขึ้น กึกๆ
ป้องเริ่มวาบๆ สันหลัง และคิดในใจว่า ถ้ามาดังที่ปลายเตียงอีก ก็แสดงว่าเขาโดนผีหลอกแน่ๆ ยังไม่ทันไร เสียงก็ดังมาจากปลายเตียงอีกครั้ง หึหึ.. ป้องรุกพรวดจากเตียง หยิบโทรศัพท์กดหาเพื่อนทันที ป้องเรียกเพื่อนให้มานอนเป็นเพื่อนในคืนนี้
เพื่อนมาถึงบ้านราวห้าทุ่มครึ่ง เมื่อกำลังจะนอน เสียงกึกๆ ก็ดังขึ้นเช่นเคย ป้องเหงื่อไหลโดยที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ร้อนสะขนาดนี้ หันไปถามสันว่าได้ยินไหม สันที่เป็นคนมานอนเป็นเพื่อนพยักหน้าพร้อมกับอมยิ้ม คงคิดไม่ต่างอะไรกับครั้งแรกที่ป้องเข้าใจว่าห้องข้างๆ กำลังทำภารกิจ ต่างกับป้องที่เริ่มหัวใจเต้นแรงขึ้นแรงขึ้น สักพักเสียงกึกๆ ก็ดังมาจากปลายเตียง
ป้องและสัน หันมองตากันปริบๆ ป้องรีบหลับตา แต่สัน.. รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น หึหึ สันค่อยๆ เลื่อนตัวออกจากเตียง แต่ป้องหลับตาสนิทและคิดว่า โดนอีกแล้วตู โดนอีกแล้ว ป้องตะโกนเรียกสันหลายต่อหลายครั้ง แต่สันไม่ตอบ ป้องเริ่มรู้สึกกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ ตัดสินใจลืมตาแล้วหันไปหาสัน แต่สิ่งที่ป้องเห็นก็คือ สันกำลังจะเปิดประตูหนีกลับบ้าน
ป้องตะโกน มึงจะไปไหน สันรีบตอบแบบไม่รอช้า กูจะกลับบ้านสิโว้ย ป้องทำหน้าขึงขัง กูไปด้วย
5555 หลังจากนั้นป้องก็ย้ายหอทันที...
|
