เมตตา สิ่งที่ได้มาซึ่งความสุข

นายพลานออกล่าสัตว์ เป็นเวลาหลายวัน แต่ก็ไม่สามารถหาสัตว์ได้เลยสักตัว ทำให้นายพลานต้องก่ายหน้าผาก เพราะความกังวลว่าลูกจะกินอยู่อย่างไร จนกระทั่งนายพลานมาเจอแม่เสือ

      ครั้นนายพลานขายหนังเสือแล้ว ก็รีบซื้อข้าวของมาให้ลูกตน พอนายพลานเห็นหน้าลูกก็นึกถึงแม่เสือขึ้นมาจับใจ และทำให้คิดเป็นห่วงลูกเสือสองตัวนั้นขึ้นมาทันที นายพลานตัดสินใจออกล่าสัตว์ให้เร็วขึ้น และจะต้องเอาสัตว์ 1 ตัว ที่ล่าได้ไปโยนไว้หน้าถ้ำ เพื่อลูกของแม่เสือตัวนั้น ครั้นเวลาผ่านไป ลูกเสือตัวโตใหญ่ขึ้นมาก และเริ่มออกหากินเองได้ นายพลานก็อุ่นใจ แอบมามองเจ้าเสือสองตัวอยู่บ่อยครั้ง

      จากจิตใจที่รู้ผิดชอบชั่วดี ครั้นถูกเสือสองพี่น้องฆ่าตาย นายพลานก็ได้มาพบกับ ท่านยมฑูต

ท่านยมฑูต ได้กล่าวกับนายพลานว่า "ถึงแม้เจ้าจะหนีเวรกรรมที่ได้เคยทำไว้ไม่ได้ แต่ความเมตตาและรู้จักผิดชอบชั่วดีของเจ้านั้น ทำให้เจ้าได้หลุดพ้นจากวิบากกรรมทั้งปวง แถมยังได้บุญได้กุศล จากการกระทำของตัวเจ้าด้วย"

ท่านยมทูตเล็งเห็นความดีของนายพลาน จึงส่งนายพลานให้ไปเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ส่งนายพลานให้ไปอยู่ในตระกูลที่มีฐานะสูงศักดิ์ แทนที่จะส่งนายพลานให้ไปเป็นเสือในป่า

หากใครที่ได้กระทำผิดพลาดไป รู้สำนึกตน กับมาแก้ไขปรับปรุง แม้จะไม่สามารถลบล้างเวรกรรมที่ทำไว้ได้ แต่หากได้ทำบุญทำกุศลอย่างใจบริสุทธิ์แล้วนั้น บุญกุศลก็จะส่งผลให้ได้รับแต่สิ่งดีๆ ติดตัวไปไม่ว่าชาตินี้หรือว่าชาติไหน

ดังนั้นความมีเมตตาก็เป็นหลักสำคัญในการเป็นผู้เสียสละและรู้จักให้ จงทำเถอะความดี เสมือนเกลือรักษาความเค็ม เกิดเป็นมนุษย์แล้วไซ้รจงมีความดีคู่ตัวตลอดไปจนนาทีสุดท้ายของชีวิต ถึงจะคุ้มค่า ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์